بررسی رابطه بین اهداف پیشرفت و خودناتوان سازی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین اهدافپیشرفت وخودناتوانسازیتحصیلی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دبیرستانی شهر شیراز بود. برای این منظور تعداد 291 نفر شامل 146 پسر و145 دختر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسش نامه ای متشکل از «اهداف پیشرفت» (میگلی و همکاران،2000) و «خودناتوان¬سازی» (جونز و رودولت ، 1982) پاسخ دادند.عملکرد دانش آموزان نیز از طریق معدل کل آنان در پایان نیمسال اول سال تحصیلی 94-93 اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش ورود همزمان و گام به گام متغیر ها استفاده شد. نتایج پژوهش به طور کلی نشان میدهد که اهداف تبحری ، رویکرد-عملکردی، اجتناب-عملکردی، خود ناتوان سازی رفتاری و خودناتوان سازی ادعایی ، یشرفت تحصیلی دانش آموزان را به شکل معناداری (p<0.01) پیش بینی میکند.همچنین نتایج نشان داد اهداف تبحری، رویکرد-عملکردی، اجتناب-عملکردی ، دارای همبستگی دو به دوی معناداری با خودناتوان سازی هستند.